Tuinieren in de wijk deel 2. Op bezoek bij de familie De Boer-Mulder
Dit is het tweede verhaal van onze reeks verhalen over tuinen van medewijkbewoners, door Gerard Wieffer, met foto’s van Elles de Wit. Als je het leuk vindt ook een keer geïnterviewd te worden over jouw tuin, meld je dan bij anneke@horstlandenveldkamp.nl
Terwijl de vogels op de achtergrond onophoudelijk fluiten en kwetteren praat ik met Christine Mulder onder het genot van een kop koffie mét zicht op alles wat groeit en bloeit in haar ruim bemeten tuin. Alweer zo’n dertig jaar geleden streek ze hier met man en dochters (twee ‘bekende’ sportieve vrouwen Marlene en Sophie de Boer) neer aan het Veldkampplantsoen. De ruim bemeten tuin, zo’n 150 vierkante meter, vormde wel een uitdaging voor Christine. Ofschoon het tuinieren wel een beetje in de Engelse familie zit (haar moeder was Engelse) had Christine niet vanzelfsprekend groene vingers. De tuin die ze toentertijd aantrof bezat o.a. een zandbak en een schommel.
Maar ze wilde meer en iets anders. De volksuniversiteit organiseerde cursussen. Ze ging daar “op les” en daarna ook nog te rade bij het IVN over natuurlijk tuinieren. In die tijd maakte ze schetsen voor haar tuin en zat soms tot diep in de nacht te ontwerpen. Ze werd ook lid van een tuinclub met de mooie naam “Natuurlijk goed”. Zo’n 20 leden bezoeken (elkaars en andermans) tuinen, geven elkaar tips en stekkies natuurlijk en zaadjes en maken 1x per jaar een tuinreisje (“ we hebben inmiddels alle provincies wel een keer bezocht”).
Ik vraag haar of de tuin veel onderhoud vraagt. Valt mee, zegt ze. Ze gaat elke ochtend even door de tuin en waar nodig een beetje wieden en van tijd tot tijd het gras maaien (nu niet, we spreken elkaar in de meimaand).
Eigenlijk had de tuin nog wel een keer zo groot gemogen, zegt ze, wanneer we er doorheen lopen en links en rechts de bloemen en de kunst (“in onze tuinclub maken we ook zelf dingen zoals een vogelbadje”) bewonderen. Christine hoopt binnenkort met pensioen te kunnen gaan en wil dan andere mensen ook helpen met hun tuin. Met raad en beperkte daad, want haar fysiek laat zwaar lichamelijk werk niet meer toe. De fauna is alom aanwezig en laat zich goed horen. Een enkel egeltje is er soms en wat muizen, slakken én in de vijver een enkele pad. Maar die vijver behoeft nog wat extra onderhoud. Beetje veel algengroei nog. Zo is er altijd wat te doen in het groen.